مدلیابی علّی فرسودگی شغلی بر اساس ابعاد استرس شغلی با میانجی گری تابآوری و حمایت سازمانی |
کد مقاله : 1036-SNIOPC |
نویسندگان |
سید مرتضی مهدوی * مدیر عامل تعاونی مصرف تامین اجتماعی |
چکیده مقاله |
پژوهش حاضر با هدف مدلیابی علّی فرسودگی شغل بر اساس استرس شغلی با نقش میانجی تابآوری و حمایت سازمانی در کارکنان سازمان تأمین اجتماعی غرب تهران صورت گرفت. روش پژوهش از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش کلیه کارکنان سازمان تامین اجتماعی غرب تهران بودند که از بین آنها 269 نفر به شیوه غیرتصادفی در دسترس انتخاب شدند. در این پژوهش پرسشنامههای فرسودگی شغلی مسلش (1985)، استرس شغلی تامسون ( 2005)، تابآوری کونور و دیویدسون (2003 ) و پرسشنامه حمایت سازمانی اداراک شده آیزنبرگر و همکاران (1986) مورد استفاده قرار گرفتند. داده های حاصل از پرسشنامه ها با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری در نرم افزار Amos تحلیل شدند. مولفههای استرس شغلی، تاب آوری و حمایت سازمانی با مولفههای فرسودگی شغلی همبستگی مثبت و معناداری داشتند (01/0>p). برازش مدل اندازه گیری با دادههای گردآوری شده قابل قبول بود و مجموع مجذور همبستگیهای چندگانه برای متغیر فرسودگی شغلی 46/0 بود. نتیجه گیری: براساس این یافتهها، استرس شغلی، تاب آوری و حمایت سازمانی درمجموع 46 درصد از واریانس فرسودگی شغلی را تبیین کردند. باتوجه به یافتههای پژوهش میتوان نتیجه گرفت که با ارتقای حمایت سازمانی و تاب آوری و کاهش استرس شغلی کارکنان میتوان فرسودگی شغلی کارکنان را کاهش داد. |
کلیدواژه ها |
فرسودگی شغلی، استرس شغلی، تابآوری، حمایت سازمانی |
وضعیت: پذیرفته شده |